definicija ravnice
Pojam ravnica koristi se za označavanje onih prirodnih prostora koji se sastoje od niskih reljefa ili minimalne nadmorske visine, blizu razine mora i s određenom vrstom određene vegetacije za svaki ekosustav. Ideja ravnice dolazi upravo iz pojma ravnine, iz nečega što na površini nema volumen ili varijacije. Iako prirodne ravnice mogu pokazivati razlike u nadmorskoj visini ili u svom reljefu, ovisno o tipu regije o kojoj govorimo, općenito ćemo misliti na ravne teritorije na kojima ne nalazimo planine, visoravni, brda ili bilo koju vrstu izraženog uzvišenja Kakav kontrast s ostatkom pozornice.
Ravnice se smatraju najboljim prostorom za ljudsko stanište jer omogućuju puno lakši razvoj djelatnosti poput stočarstva, poljoprivrede ili ispaše: nepredstavljajući nepravilnosti, nadmorske visine ili klimatske promjene, favoriziraju trajnost ljudskog bića. Osim što omogućavaju lakše i pristupačnije upravljanje, ravnice su obično i najplodnija i najplodnija područja za rast bilo koje vrste biljaka ili povrća. Nizine se mogu razlikovati u pogledu nadmorske visine od jedne do druge (s ravnicama manjim od 700 metara nadmorske visine na planetu i ostalim koje su više od 1000 metara nadmorske visine). Važno je da unutar površine te ravnice nema izrazito značajnih varijacija u nadmorskoj visini ili obujmu.
Obično se najčešće ravnice odvijaju u nizinama blizu mora u kojima teren još nije stekao veliku visinu, ili također u dolinama koje se prirodno stvaraju između planinskih lanaca ili između planina. Prema njihovom nastanku nalazimo različite vrste ravnica: obalne, aluvijalne, jezerske, ledenjačke i lavinske ravnice.
